"Şər ruhlara" inam - qəhvəyi, su ruhu, goblin və s. - uzaq bütpərəst dövrlərdə insanlar arasında yarandı. Xristianlığı qəbul etdikdən sonra hər cür "pis ruhlar" bütpərəst tanrılardan daha şanslı idilər. Axı tanrılar bir neçə əsr boyu unudulmuş və "pis ruhlar" ın nümayəndələrinin obrazları xalq nağıllarında və xurafatlarında qorunub saxlanılmışdır.
Təlimat
Addım 1
İnsanlar istənilən su anbarlarının sahiblərinə su deyirdilər. Çaylarda, gölməçələrdə, göllərdə, hovuzlarda və ya bataqlıqlarda yaşaya bilərdilər. Düzdür, hovuzda yaşayan su insanı "jakuzi", bataqlıq sakini isə "bataqlıq" adlanırdı. Bütün Slavyan ruhlarının içərisində ən zəngin olan su sayılırdı. Qamışlar və ya çəmənliklər arasında qabıqlardan və çox rəngli daşlardan tikilmiş zəngin otaqları dayanırdı. Suda ayrıca öz atları, inəkləri, qoyunları və donuz sürüləri var idi ki, onları gecə sudan qovub yaxınlıqdakı çəmənliklərdə otladılar. Su pərisi və ya boğulan gözəl qadınlar su arvadları oldular.
Addım 2
Daşqında, baharın əridiyi qar və ya bir neçə gün davam edən leysan yağışlar sahillərdən aşıb yolundakı körpüləri, dəyirmanları və bəndləri qırdıqda, kəndlilər bunun bir toy edən bir su adamı olduğunu düşünürdülər. Mermanın arvadının doğuş vaxtı gələndə adi bir insan şəklini aldı və şəhərə və ya kəndə sualtı malikanələrinə bir mama dəvət etmək üçün getdi. Doğuş yaxşı keçsə, əməyinə görə onu səxavətlə gümüş və qızılla mükafatlandırdı. Ancaq su adamı insan şəklini götürərək insanların yanına getsəydi, onu tanımaq çətin deyildi. Həqiqət budur ki, oturduğu yerdə kaftanın sol tərəfindən davamlı su damlayırdı - yaş bir yer var idi və saçlarını daramağa başlayanda saçlarından su axırdı.
Addım 3
Deyirlər ki, bir dəfə körpələr balıq torlarına tutuldu. Suda olarkən oynadı və qırpıldı, ancaq daxmaya gətirilən kimi uşaq ağlamağa və həsrət çəkməyə başladı. Məlum olduğu kimi, bu bir su məhsulu idi. Balıqçılar, torlarının həmişə balıqla dolu olması şərti ilə atalarına qaytardılar. Gələcəkdə bu şərt ciddi şəkildə yerinə yetirildi.
Addım 4
Əcdadlarımız inanırdılar ki, mallarında olduqları üçün, merman ümumiyyətlə bir balığı bürüyür. Buna görə bəzi bölgələrdə balığı "şeytanın atı" adlanır və yeməyə cəsarət etmir. Torpaqda tutulan balığı dərhal çaya geri buraxmaq daha yaxşıdır ki, suyun intiqamını almağa çalışmasın. Merman, ən çox, əlləri yerinə buynuzlu, balıq quyruğu və qarğa ayaqları olan bir adam kimi təmsil olunurdu. Onu başdan ayağa palçıqla örtülmüş, sudan şişmiş nəhəng bir mədəli və üzü şişmiş çirkin bir qoca kimi qələmə verdilər. Saqqalı yosunlar kimi uzun, boz və ya yaşıl rəngdədir.
Addım 5
Yaz aylarında su oyaq idi və qışda suyun buzla örtülməsi qış yuxusuna düşür. Aprel ayında hirsli və ac bir suçu yuxudan oyanıb əsəbləşərək buzları parçalayacaq, dalğaları qaldırıb balıqları səpələyərdi. Çayın qəzəbli sahibini sakitləşdirmək üçün kəndlilər suyun üzərinə yağ tökdülər və içərisinə qızardılmış bir qaz atdılar - ən sevimli su yeməyi.
