Banjo ənənəvi gitara ilə qohum olan simli-çalma musiqi alətidir. Fərqli bir sıra var - 4-dən 9-a qədər və banjonun geniş hissəsi daha çox akustik effekt və sözdə çiçəklənmə əldə etmək üçün dəri ilə örtülür.
Təlimat
Addım 1
Bu musiqi aləti haqqında ilk qeyd 1784-cü ildə, ABŞ İstiqlal Müharibəsində tanınmış şəxs, İstiqlal Bəyannaməsinin müəlliflərindən biri və 1801 - 1809-cu illərdə ölkə prezidenti olan Thomas Jeffersonun gündəlikdə yazdığı vaxta təsadüf edir. Qərbi Afrikadan ölkəyə gətirilən bir banjo haqqında.
Addım 2
Artıq 19-cu əsrin ortalarında, bu qədər görünən iddiasız alət Şimali Amerikada geniş yayılmışdı, burada çox sayda caz qrupu musiqini daha çox ritm əlavə etmək üçün banjo istifadə edərək onun üçün modanı seçdi.
Addım 3
Əlaqəli alətlərdən, Avropa mandolinindən və Afrika lütündən fərqli olaraq, banjo səsi daha zəngindir və daha sərtdir, çünki musiqi alətinin zarı ona daha çox güc və tezlik verir. Buna görə də New Orleansın caz ansamblları arasında banjo həmişə eşidildi və ritmik və harmonik müşayiət edərək fərqləndi. O zaman banjos əsasən dörd simli idi: skripka ilə eyni dəstlə - g-re-la-mi və ya viola kimi - do-g-re-la.
Addım 4
Beşinci sim daha çox tenor banjo deyilən Afrika mədəniyyətində yayılmışdır. Sazlama dirəklərinə birbaşa boynuna yapışır. Musiqi alətinin "pençeler" ilə birlikdə bu dəyişməsi banjonun ən mürəkkəb zərb texnikasını tətbiq etmək üçün istifadə edilməsinə imkan verir. Ümumiyyətlə 5 simli banjo olan ansambllarda skripka, düz tipli mandolin və xalq gitarası ilə çıxış edir.
Addım 5
Bu musiqi aləti, eyni zamanda ABŞ-da rus şansonuna bir növ alternativ olan ölkə və bluegrass kimi üslublarda da geniş istifadə olunur, yalnız cinayət romantikasına toxunmadan. Bu, sadəcə istirahət günündə əylənmək, pivə içmək və rəqs etmək üçün toplanan işçilərin və adi insanların musiqisidir. Bu ölkədə görkəmli banjistlər bir çox yenilikçi texnika tətbiq edən və banjo oynamağın əsl virtuozları sayılan musiqiçilər Wade Meiner və Earl Scruggsdur.
